Gemeentemedewerker David Santos : ‘Ik hou van de afwisseling’
03/04/24
Werken voor de gemeente of het OCMW, wat houdt dat precies in? Misschien denk je spontaan aan de diensten bevolking of burgerlijke stand, maar er zijn nog zo veel andere boeiende functies te ontdekken. Deze maand mochten we meerijden met David Santos, die zich als logistiek assistent en chauffeur op de zorgsite geen seconde verveelt.
‘Ik kwam hier zeven maanden geleden terecht, via een vacature die ik online had gezien’, vertelt hij. ‘Als chauffeur en logistiek assistent heb ik een gevarieerd takenpakket. Samen met mijn collega’s vervoer ik inwoners van Sint-GenesiusRode die niet meer goed ter been zijn of zelf niet meer met de auto kunnen rijden. We brengen hen naar het lokale dienstencentrum De Boomgaard, om er deel te nemen aan activiteiten of gebruik te maken van de dienstverlening. Maar onze busjes staan nooit stil, want we pikken ook regelmatig Rodenaren op om naar de dokter te gaan of om samen inkopen te doen.’
‘Soms zijn we ook te voet op pad, om bijvoorbeeld bewoners van de assistentiewoningen te gaan ophalen voor het middageten. Met de rolstoel brengen we hen naar het dienstencentrum. Sommigen kunnen zelf nog stappen met de rollator. Dan lopen wij gewoon naast hen voor de veiligheid. Het dienstencentrum organiseert ook regelmatig seniorennamiddagen, waar artiesten komen optreden. Ook dan gaan we inwoners die graag naar de show komen kijken thuis oppikken. Achteraf brengen we iedereen weer veilig naar huis.’
13.000 stappen
‘Maar daarnaast helpen we met veel andere taken’, gaat David verder. ‘Als er een evenement is, zetten we de tafels en stoelen klaar en zorgen we voor de technische ondersteuning. ’s Middags brengen we soep naar alle medewerkers van de gemeentediensten en het OCMW. In het gemeentehuis pikken we ook de interne post op, die we onder andere naar het Wauterbos-zwembad en de gemeentescholen brengen. Ik had vooraf niet gedacht dat de job zo afwisselend zou zijn, maar die afwisseling maakt het voor mij net zo leuk. En mijn job is ook goed voor de gezondheid, want ik zet gemiddeld 13.000 stappen per dag. Sinds ik hier werk, ben ik al wat kilo’s kwijt’, lacht hij.
Voordien werkte David in de luxebranche van de autosector, voor merken als Audi, Porsche, Bentley en Lamborghini. ‘Ik werkte er ook als chauffeur, om bijvoorbeeld testritten te doen met klanten. Daarnaast zorgde ik voor de home service. Aangezien onze drukbezette klanten vaak weinig tijd hadden om zelf naar de garage te komen voor een onderhoud of herstelling, ging ik de auto’s bij de klanten thuis oppikken en bracht ik ze achteraf weer terug. We gingen ook met de auto’s naar de technische keuring. Van ’s morgens tot ‘s avonds was ik met chique wagens op de baan en kwam ik in de meest waanzinnige villa’s. Nu rijd ik ook de hele dag rond, maar de bestelwagens van de gemeente zijn misschien iets minder luxueus. Al zouden er dit jaar splinternieuwe exemplaren geleverd worden’, lacht hij.
Verhalen
‘Bovendien heeft mijn huidige job nog een extra dimensie, want sociaal contact staat er altijd centraal. Mijn functie gaat veel verder dan alleen maar mensen van A naar B vervoeren. Als een van mijn vaste klanten ziek is, spring ik eens binnen om te kijken of alles goed gaat. Dat duurt maar enkele minuten, maar maakt een wereld van verschil. Onlangs mocht ik een 97-jarige dame naar de dokter brengen, samen met haar kleindochter. In mijn busje vertelde ze honderduit over haar leven. Ze had een avontuurlijk leven geleid en in Duitsland, de Verenigde Staten en Spanje gewoond. Toen ik vertelde dat ik aan vaderskant ook Spaanse roots heb, was ze dolgelukkig om nog eens Spaans te kunnen spreken met iemand. Na zo’n dag rijd je met een grote glimlach naar huis.’
‘Eén keer per week, op dinsdagnamiddag, gaan we een toertje wandelen. Gewoon het blokje rond, om de mensen in beweging te houden. In het dorpscentrum houden we altijd even halt bij een tearoom of een ijssalon. Ook daar vertellen de mensen al eens hun levensverhaal en leer je ze beter kennen. Vaak zijn het mensen die de oorlog nog hebben meegemaakt, en dus heel wat te vertellen hebben.’
Verrassing
Ook de noodoproepen uit de assistentiewoningen worden soms doorgeschakeld naar David en zijn collega’s. ‘Alle bewoners hebben een alarmknop, die verbinding maakt met een zorgcentrale. Daar beslissen ze om een ziekenwagen uit te sturen of de oproep door te geven aan ons team. Vaak zijn mensen gevallen en helpen we ze weer recht. Elke werkdag is een verrassing, je weet nooit wat er zal gebeuren. Dat vind ik wel tof. Ik zou niet kunnen aarden op een werkplek vol routine, waar ik van ’s morgens tot ’s avonds aan de computer moet zitten.’
Wat de toekomst brengt, daar staat David nog niet te veel bij stil. ‘Ik werk hier uiteindelijk niet zo lang, dus ik laat alles op mij afkomen en probeer mijn job zo goed mogelijk te doen. Misschien verhuis ik later wel met mijn gezin naar het buitenland, als de kinderen groot genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen. Ik ben in België geboren, maar heb Spaanse en Griekse roots. In mijn leven ben ik al op veel prachtige plekken geweest. In China, de Verenigde Staten en Mexico bijvoorbeeld. Vooral dat laatste land heeft mijn hart gestolen. Maar laat me hier eerst nog maar wat rondtoeren in Sint-Genesius-Rode. Voorlopig ligt mijn hart helemaal hier.’
