‘We zetten ons met hart en ziel in voor de gasten’
04/04/23
Al bijna dertig jaar kan het dagcentrum van De Poel rekenen op de vriendenkring in Sint-Genesius-Rode. Ooit werd de kring opgericht om het dagcentrum mee op te knappen. Vandaag zijn de veertigers van toen zeventigers en zet de kring vooral ‘de gasten’ centraal. ‘Er gaat veel warmte uit van onze groep’, vertelt Freddy Steens, lid van de vriendenkring.
De Poel is een organisatie die volwassenen met een beperking opvangt. De vzw is tegenwoordig actief in Ternat, Sint-Pieters-Leeuw,
Ruisbroek, Schepdaal en Sint-Genesius-Rode. Aan de Kerkeveldweg, in de schaduw van het parochiekerkje van het gehucht Ten Broek, is al jaren het
keukenatelier gevestigd van de organisatie. Het is daar dat de kiem werd gezaaid voor de vriendenkring. ‘Binnen de ruime werking van De Poel is de vriendenkring de enige externe groep die verbonden is aan de organisatie’, vertelt Freddy Steens die zich al jaren engageert voor de vriendenring. ‘De mensen die het destijds opstartten, waren Rodenaren die zich met hart en ziel wilden inzetten voor De Poel. En dat zonder zelf mensen te kennen die begeleid werden in De Poel. Ik ben daarop een uitzondering. Onze dochter An wordt al jaren goed begeleid in De Poel.’
Freddy sloot zelf aan toen de vriendenkring volop activiteiten organiseerde. ‘Er werd een pannenkoekenfestijn georganiseerd en wat later volgde een breughelfestijn. Daarvoor heb je vrijwilligers nodig. Ik besloot mee te helpen en rolde zo in de werking.’
De vriendenkring organiseerde aan de lopende band evenementen, tot benefietconcerten toe. ‘Zeker in de beginfase was de extra steun die de vriendenkring bood meer dan welkom’, weet Freddy. ‘In Rode startte de werking van De Poel op in een ruimte die het OCMW aanbood. Later nam de organisatie haar intrek in de oude school van Ten Broek, die stevig verbouwd moest worden. Onze vriendenkring was toen een grote hulp. We organiseerden regelmatig eetfestijnen waar veel volk op af kwam. Er gaat veel warmte uit van onze vriendenkring. Onze mensen stralen dat uit als
ze iets overhandigen aan de mensen. Die zijn ontzettend dankbaar. Dat maakt het allemaal de moeite waard.’
Buiten de muren
De vriendenkring doet De Poel ook buiten de muren leven. Maar ook de mensen die er dagelijks zijn en begeleid worden, maken van De Poel meer dan
een dagcentrum in een woonwijk. ‘Ik vind het belangrijk dat De Poel in Rode een gezicht krijgt. Zo krijgen de gasten ook hun identiteit in de gemeente. Ik
weet zeker dat er inwoners zijn die De Poel niet kennen. Daarom is het belangrijk dat de mensen zelf naar buiten gaan. Zo is er iemand aan de slag gegaan in de Herisemmolen in Alsemberg. Enkele gasten werken in het provinciedomein in Huizingen en anderen trokken dan weer naar het Sint-Victorinstituut in Alsemberg. Ze ontwikkelen zichzelf en ze zijn daar fier op. We zien niets liever dan dat ze kunnen groeien in het leven. Deelnemen
aan de maatschappij is daarbij belangrijk. Ze verleggen hun grenzen.’
Ook buiten het werk kan je de bewoners van De Poel tegen het lijf lopen. ‘De weekplanning zit vol afwisseling. Het kookatelier in Rode is daar een voorbeeld van. Op woensdagvoormiddag sporten ze in het sportcomplex Wauterbos. En vroeger zwommen ze op maandag in het zwembad. Maar nu is die activiteit verhuisd naar Dilbeek. De Special Olympics, de Olympische Spelen voor mensen met een beperking, zijn een droom voor veel mensen in De Poel. Velen hebben al deelgenomen. De voorbereidingen daarvoor vinden plaats in de sporthal. Het is mede dankzij de infrastructuur in Sint-Genesius-Rode dat ze kunnen meedoen.’
Elke dag valt er iets te beleven in het atelier aan de Kerkeveldweg. ‘Ze maken de soep voor de politiezone Rode. Maar ook koekjes en gebak bereiden ze in de keuken. Voor Valentijn hebben ze bijvoorbeeld lekkere taarten gebakken. Vooral de ouders verkopen dat dan. Wekelijks geven we onze bestelling door. En je hoort ons niet klagen. Je kan niet beter vinden.’ (lacht)
Blijvende steun
Nu gaat de vriendenkring anders te werk. ‘Vandaag organiseren we geen activiteiten meer om geld in te zamelen’, zegt Freddy. ‘We hebben nu een spaarpotje dat volledig naar de gasten gaat. Dat gebruiken we om hen eens te trakteren. Voorlopig komen daar geen inkomsten bij.’ Op het hoogtepunt telde de vriendenkring een veertigtal mensen. Maar de mensen van toen zijn nu allemaal zeventigers. Nu blijven nog een zestal mensen over. ‘Vandaag staan de mensen zelf centraal. We doen dingen die rechtstreeks naar hen gaan. Met kerst speelt iemand van ons kerstman en brengen we geschenkjes mee. De gasten zelf amuseren zich dan. Ook met Pasen delen we paaseitjes uit.’
De leden van de vriendenkring staan nog steeds klaar om de grote projecten te steunen. ‘De mensen die in de Poel begeleid worden, worden ook ouder’,
vertelt Freddy. ‘Hun ouders vallen stilaan weg en vaak hebben ze dan geen netwerk meer om op terug te vallen. De Poel heeft daarom in Itterbeek een
groot gebouw gekocht. In de oude brouwerij en mouterij Het Draaiboomke worden 45 kamers ingericht waar mensen kunnen verblijven. Binnen drie
jaar gaat het open. Maar de nood is zo groot dat we intussen ook in Rode kamers hebben ingericht. Vandaag wonen er al zes mensen. Binnenkort
worden dat er tien. De Poel heeft nu inkomsten en subsidies, maar we willen steun blijven bieden. Zo kochten we eens verf aan om alles in te richten of
investeerden we in tuinmateriaal. Zo blijven we mee het verschil maken’, besluit Freddy.
Tekst: Bart Kerckhoven
Foto: © Tine De Wilde
Uit: buurten april 2023
