Gemeenschapskrant

De jeugdjaren van Koen Pelleriaux, topman van het GO!

06/09/22

Koen Pelleriaux (54), topman van het GO!-onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap, houdt een pak goede herinneringen over aan zijn jeugdjaren in Sint-Genesius-Rode. Vooral buiten de schooluren maakte hij veel plezier. ‘Zeker in het middelbaar was ik allesbehalve een vlijtige student.’

Tine De Wilde

Sinds een jaar mag uitgeweken Rodenaar Koen Pelleriaux zich afgevaardigd bestuurder van het GO!-onderwijs noemen. Hij woonde net geen kwarteeuw in Sint-Genesius-Rode. ‘Ik woonde in De Hoek, in het wijkje waar alle straten genoemd zijn naar vogels’, vertelt Pelleriaux. ‘Daar heb ik veel buiten gespeeld met vriendjes uit de buurt. Soms trokken we erop uit, we moesten enkel voor het avondeten weer thuis zijn. Het Waterloos Veld was een van onze favoriete plekjes. Met de fiets ging ik vaak naar mijn oma, vlak aan het station. In mijn jonge jaren nam ik geregeld de fiets richting het centrum. Dat kon toen nog via de campus Bierenberg van de VUB. En ik was verschillende jaren lid van de scouts van Rode.’

Koen en Kris Wauters

Als tiener en jonge twintiger proefde Pelleriaux ook van het lokale uitgaansleven. Daarvoor stak hij de gemeentegrens over. ‘Fuiven deden wij destijds vooral in de gemeentelijke feestzaal van Beersel. Maar voor een van dé afspraken van het jaar moest je in Alsemberg zijn: de barbecuefuif van de Chiro van Alsemberg. Die vond plaats op het grasveld aan de Chirolokalen, niet ver van café De Vissers. Dat was het café waar ik altijd met mijn vrienden naartoe ging. In het begin met Erwin ‘De Visser’ Rosseel als cafébaas. In die periode waren ook Koen en Kris Wauters en Bob Savenberg geregeld in De Vissers te vinden – later beter bekend als de kernleden van het Vlaamse popinstituut Clouseau. Zij waren enkele jaren ouder, dus ik kende hen niet echt. Ik heb wel de opgang van Clouseau meegemaakt. Ik herinner me nog dat Bob Savenberg secretariaatsmedewerker was op het Sint-Victorinstituut in Alsemberg toen ik daar school liep. Hij was ook een van de drijvende krachten achter Radio Ro – de zendmast van die lokale zender stond zelfs vlak bij mijn ouderlijke woning.’

Hoewel de hele jeugd van Pelleriaux zich in Rode afspeelde, komt hij er niet zo vaak meer terug. ‘Mijn ouders hebben hun woning verkocht en wonen nu in Schepdaal. Mijn moeder is van daar afkomstig. Ik heb vier zussen en een broer, maar ook zij zijn uitgeweken. Mijn zus Veerle geeft wel nog les aan de gemeenteschool Wauterbos’, legt Pelleriaux uit. ‘Zelf ben ik na twee jaar Halle en twee jaar Gent in 1996 naar Schaarbeek verhuisd, ik werkte toen immers aan de VUB. Ik ben er nooit meer vertrokken.’

Hij ziet zichzelf bovendien niet snel terugkeren naar Sint-Genesius-Rode. ‘Ik was er voor het laatst tijdens de coronapandemie. Ik heb toen de trein naar Sint-Genesius-Rode genomen, om van daaruit door de velden tot aan het KMI in Ukkel te wandelen. Ik ben toen nog even een kijkje gaan nemen bij de voormalige woning van mijn grootouders. Veel was er op het eerste gezicht niet veranderd. De weinige keren dat ik nog op het grondgebied van Rode kom, is om in het Zoniënwoud te gaan wandelen. Aan de Grote Hut trekken we dan het bos in.’

Er staan bij het examen

Dat Pelleriaux het zover zou schoppen in de onderwijswereld, stond zeker niet in de sterren geschreven. ‘Ik volgde lager onderwijs in het Onze-Lieve-Vrouwinstituut. Daar was ik nooit de primus van de klas, ik zou me eerder als gemiddeld omschrijven’, herinnert Pelleriaux zich. ‘In het middelbaar ging het moeizaam. Laat ons zeggen dat ik een moeilijke puber was en dat ze in het Sint-Victorinstituut geen weg wisten met mij. Twee keer behaalde ik er een C-attest. Daarop ben ik naar het Don Bosco-instituut in Halle getrokken. Industriële wetenschappen bleken meer mijn ding. Maar toen ik afstudeerde, had ik geen zin meer in techniek. Ik koos aan de VUB in Etterbeek voor sociologie. Het was pas aan de universiteit dat mijn ogen echt open gingen. Voorheen was ik een slechte scholier, maar ik bleek wel een goede student. Aan de universiteit had je niet langer die dagelijkse taken. Op het einde van het academiejaar moest je er staan, bij het examen. Dat lag me beter.’

Dat Pelleriaux zich na zijn studies zou ontwikkelen tot een onderwijsexpert, was niet echt gepland. ‘Ik kon onder de vleugels van hoogleraar sociologie Mark Elchardus aan de slag gaan bij de VUB. Een van mijn eerste onderzoeken ging over het technisch en beroepsonderwijs. Omdat ik daar als ervaringsdeskundige al iets meer zicht op had, vroeg Elchardus me om me over dat onderzoek te ontfermen. En zo ben ik in het onderwijsbeleid gerold.’

Gepersonaliseerd samen leren

Na tien jaar onderzoek en lesgeven aan de VUB, terwijl hij ook doctoreerde over houdingen en subculturen in het beroepsonderwijs, werkte Pelleriaux vier jaar als professor sociologie aan de universiteit van Antwerpen. Nadien leidde hij vier jaar de studiedienst van de partij SP.A, om het vervolgens tot kabinetschef te schoppen van onderwijsministers Frank Vandenbroucke en Pascal Smet. Vervolgens bekleedde hij topfuncties bij het departement Onderwijs, om uiteindelijk de grote baas van het GO! te worden. ‘Of ik zelf ooit onderwijsminister wil worden? Je weet nooit wat er kan gebeuren, maar dat is zeker niet het plan. Dat is mij een iets te publieke functie, ik heb ook nog nooit op een politieke lijst gestaan. Maar vooral: ik doe mijn huidige job enorm graag. Mijn voorgangster Raymonda Verdyck, overigens ook afkomstig van Sint-Genesius-Rode, heeft een visie uitgewerkt over waar het GO! in 2030 moet staan. Ik wil dat strategisch plan verder concretiseren en in de scholen laten voltrekken. Het klassikale lesgeven gaat zeker niet op de schop, maar er moet ook ruimte zijn om in kleinere groepen te kunnen inoefenen. Dat ‘gepersonaliseerd samen leren’ willen we doortrekken in al onze scholen. Momenteel heeft het GO! een marktaandeel van 18 à 19 %. Dat zou ik graag willen optrekken.’

Tekst: Jelle Schepers
Foto: © Tine De Wilde
Uit: buurten september 2022

Meer nieuws

  • Gemeenschapskrant

    ‘Klanten zijn enorm dankbaar voor onze hulp’

    01/03/24

    Werken voor de gemeente of het OCMW, wat houdt dat precies in? Misschien denk je spontaan aan de diensten bevolking of burgerlijke stand, maar er zijn nog zo veel andere boeiende functies te ontdekken. Deze maand gaan we op de koffie bij Heidi Vanderrusten (48), die al 24 jaar voor de dienst Gezinszorg van het OCMW werkt.

  • Gemeenschapskrant

    Op wandel met Jan De Sutter: 'Oude liefde roest niet'

    01/03/24

    Hoeft het te verbazen dat het Onze-Lieve-Vrouwinstituut de favoriete Rodense plek is van oud-schooldirecteur Jan De Sutter? Maar ook het Waterloos Veld en het Zoniënwoud zijn plekjes die hij een warm hart toedraagt.

  • Gemeenschapskrant

    Palliatieve zorg met een glimlach

    01/03/24

    ‘België mag trots zijn. Het is het enige land ter wereld waar patiëntenrechten, palliatieve zorg en euthanasie wettelijk geregeld zijn’, stelt professor Wim Distelmans. Hij is de bezieler van het enige expertisecentrum Waardig Levenseinde in België en Europa. Distelmans trekt aan de alarmbel. De palliatieve thuiszorg heeft op korte termijn extra middelen nodig.