Markante gebouwen in onze gemeente: Kerk Ten Broek

Trots neemt het koppel me mee op sleeptouw. Binnen in de bestaande kerk werd een indrukwekkend stalen geraamte geplaatst, volgens het box-in-boxprincipe. Een open trap in het midden van de ruimte leidt naar een gloednieuwe bovenverdieping die op de stalen constructie rust. Daar bevindt zich een woongedeelte in loftstijl, met als kers op de taart een groot overdekt terras met spectaculair uitzicht over de omgeving, tot aan de kerk van Alsemberg. In de leefruimte zorgt een nieuwe dakkapel voor een overvloed aan licht. ‘De mooiste momenten in de kerk zijn bij zonsopgang en zonsondergang, als het licht zo mooi in de leefruimte binnenvalt’, vertelt Tom enthousiast.

Glas in lood

Via een loopbrug bereik je de voorzijde van de kerk, waar vroeger het doksaal lag. Daar bevindt zich nu een slaapkamer met dressing en badkamer. Comfortabel ingericht en geïsoleerd volgens de nieuwste normen, maar toch is de charme van de oude kerk overal voelbaar. ‘De glas-in-loodramen in de slaapkamer hebben we zelf gerestaureerd’, vertelt Goele. ‘We gingen daarvoor een cursus volgen in Beersel, bij Bert Springael. Het was een arbeidsintensief werkje, waar ik vooral mijn mama en tante voor mag bedanken.’

Boven de slaapkamer ligt de ruimte waar vroeger de kerkklok hing. ‘We hadden oorspronkelijk het idee om de klok te laten hangen en een glazen plaat in het plafond te steken, zodat we ze vanuit onze slaapkamer konden zien.

Maar we vonden geen vakmensen die konden leveren wat we in ons hoofd hadden. Dus werd het plan B: de klok moest eruit. Dat was een gewaagde onderneming. Met wat mankracht, een hoop koorden en heel veel geluk geraakte ze uiteindelijk toch beneden. We zijn van plan om de klok opnieuw op te bouwen aan de buitenkant van de kerk, zodat iedereen ze kan zien hangen’, vertellen ze.

Whisky

Ook met de gelijkvloerse verdieping heeft Tom grootse plannen. ‘Hier wil ik graag een belevingsruimte rond whisky en andere spirits opzetten. Een winkeltje, een degustatieruimte, opslag van houten vaten en op termijn ook een microstokerij. Bezoekers kunnen hier binnenlopen om een glas te drinken, een fles te kopen of een proeverij te volgen. Maar ook dat zal stapsgewijs gaan, want we zijn hiervoor natuurlijk afhankelijk van vergunningen en toestemmingen van de brandweer en de gemeente. We hopen om de winkel in de lente te kunnen openen.’

‘Waar mogelijk hebben we geprobeerd om de oude elementen te integreren. Zo kunnen de vroegere communiebanken dienen als sokkel voor de tafel in de degustatieruimte. Ook het altaar hebben we behouden, dat kreeg een plekje op het inpandige terras. Helaas zijn er bij de ontwijding van de kerk al veel dingen weggehaald, zoals de heiligenbeelden en de doopvont. We hebben gelukkig nog het tabernakel kunnen redden. Ook het oude wijwatervat en een gedenksteen zullen een mooi plaatsje krijgen. We willen het originele karakter zo goed mogelijk in ere houden.’

Te optimistisch

‘In onze timing voor de verbouwing zijn we misschien een beetje te optimistisch geweest’, lacht Tom. ‘Eigenlijk hadden we gehoopt na anderhalf jaar klaar te zijn met de werkzaamheden. Maar de coronacrisis en de oorlog in Oekraïne doorkruisten die plannen. Bovendien liepen we tijdens de renovatie tegen meer obstakels aan dan we gedacht hadden.’

‘Gelukkig waren dat nooit dramatische toestanden’, vult Goele aan. ‘Er zijn geen dingen ingestort of zo. Oorspronkelijk waren we van plan om een aannemer te zoeken die alle werken onder zijn hoede zou nemen, maar we kregen slechts één offerte binnen en die was gigantisch hoog. Dan hebben we beslist om zelf de handen uit de mouwen te steken. Mijn vader, mijn nonkel, Tom en ik waren hier twee jaar lang elk weekend aan de slag. Daarna namen de vakmensen het over. Maar bij elke vakman die hier een klus moest uitvoeren, is er wel iets misgelopen. Dat werd achteraf wel allemaal rechtgezet, maar het kost toch altijd extra moeite en energie. Die dingen beginnen na drie jaar wel door te wegen.’

‘Er is maar één klus geweest waarbij ik dacht: dit loopt helemaal fout’, zegtTom. ‘Dat was toen we aan de straatkant een waterput van 15.000 liter lieten plaatsen. We zitten hier aan de Zavelbergweg, allemaal zandgrond dus. En de graafwerken aan de put begonnen terwijl er hevige regen was voorspeld. Tot overmaat van ramp werd tijdens het graven een regenwaterleiding geraakt, waardoor de perfect gestabiliseerde put voortdurend weer instortte. Toen heb ik echt mijn hart vastgehouden. Gelukkig trommelde de firma in allerijl haar meest ervaren kraanman op, die de regenput uiteindelijk op zijn plaats wist te manoeuvreren.’

Kuregem

Vooraleer ze in Ten Broek belandden, woonde het koppel samen in Brussel. Goele heeft Limburgse roots. ‘Toen ik Tom leerde kennen, woonde hij in de Anderlechtse wijk Kuregem’, vertelt ze. ‘Ik heb mij zo goed mogelijk proberen aan te passen, maar ik voelde me er nooit helemaal thuis. Bovendien wou ik graag een hond en had Tom de droom om iets met whisky te doen. Dus gingen we op zoek naar een groter pand, oorspronkelijk in het Brusselse.’

‘Ik heb een stookcursus gevolgd bij COOVI in Anderlecht’, vertelt Tom. ‘Mijn leraar sprak over een kerk in de buurt van Wetteren, die ze aan het omvormen waren tot een microbrouwerij. We gingen een kijkje nemen en tijdens de terugrit naar huis begonnen Goele en ik te dromen van iets nieuws. Dat mocht iets eigenzinnigs zijn. De dag nadien stuurde Goele een mailtje om te zeggen dat deze kerk in Rode te koop stond.’

‘Ik was onmiddellijk verliefd’, weet Goele nog. ‘We hebben er ook alles aan gedaan om de kerk te kunnen kopen, maar de aankoopprocedure is toch een hele lijdensweg geweest. We kwamen voor het eerst naar het gebouw kijken in juni 2019. Uiteindelijk werd ons bod pas aanvaard in september 2020, meer dan een jaar later. Op dat moment hadden we de kerk al uit ons hoofd gezet, maar we besloten er toch voor te gaan.’

Achter de schermen

‘Hoewel de verbouwing in combinatie met onze voltijdse jobs bij momenten pittig was, heeft dat nooit op onze relatie gewogen. Je moet natuurlijk veel keuzes maken en compromissen sluiten. Gelukkig vullen we elkaar goed aan. Ik ben wiskundige van opleiding, ik voel me thuis in Excel. Tom is dan weer creatiever’, zegt Goele.

‘De backoffice van heel onze verbouwing, die kwam op de schouders van Goele terecht’, vertelt Tom. ‘Dat was voor mij een hele geruststelling, omdat ik wist dat ze alles nauwgezet zou opvolgen en regelen. Mensen vergeten vaak hoeveel werk er achter de schermen gebeurt, dingen die je niet meteen ziet als je hier de kerk binnenstapt. Uiteraard zijn er frustraties en knelpunten geweest. Maar we zijn drie jaar verder en we hebben nog geen moment gedacht om ermee te stoppen.’

‘Als ik mag dromen, dan is over vijf jaar het woongedeelte helemaal in orde. Daarnaast hoop ik dat de belevingsruimte en de winkel zo goed draaien dat het een volwaardige voltijdse job is geworden. Als ik dat heb kunnen realiseren, zal ik een gelukkig man zijn’, besluit Tom.

Tekst: Heidi Wauters
Uit: buurten februari 2024