Mensen uit de Boesdaalhoeve: Maya Van Holder

De voorbije twintig jaar werkte Maya als diensthoofd vrije tijd voor een gemeente in het mooie Pajottenland. ‘De gedachte dat ik tot mijn pensioen dezelfde job zou doen, schrikte me af. Ik wilde niet vastroesten. Mijn oog viel dan ook steeds meer op vacatures. De jobomschrijving van de nieuwe medewerker die de Boesdaalhoeve zocht, sprong eruit. Zowel de veelzijdigheid van de job als het communicatieve aspect spraken me aan. Niet zo verwonderlijk als je weet dat ik communicatiewetenschappen gestudeerd heb. De combinatie van beide facetten maakte dat ik de sprong waagde en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Integendeel, ik ben nog meer overtuigd van het belang van je hart te volgen.’

Zeg het zoals het is

‘Communicatie blijf ik boeiend vinden. Het is een discipline die voortdurend in verandering is. Tijdens mijn studies bestonden er nog geen sociale media en dus ook niet al de psychologische problemen die ermee gepaard kunnen gaan’, zegt Maya. Zes maanden geleden werd Maya door een trombose getroffen die gelukkig geen blijvende schade met zich meebracht. Sindsdien is zij nog kritischer naar een aantal maatschappelijke fenomenen gaan kijken. ‘Sociale media hebben de afstand tussen mensen vergroot. Wat is de waarde van al die plaatjes die we posten en waarin we laten uitschijnen dat alles geweldig goed met ons gaat? Zeg het toch zoals het is. Aan die oprechtheid zullen mensen veel meer hebben dan aan valse schijn.’

Cultuur verbindt

Een leven zonder muziek kan Maya zich niet inbeelden. Sinds haar achtste speelt ze dwarsfluit. ‘Veel van mijn vrije tijd gaat naar De Ware Broeders van Herfelingen. Het is de fanfare van mijn dorp. Ik maak er deel van uit als muzikant, ben verantwoordelijk voor hun externe communicatie en zit ook in hun raad van bestuur. Mijn muzikale smaak beperkt zich niet tot één genre. Ik hou zowel van klassieke als van hedendaagse muziek. Binnenkort ga ik met vriendinnen naar een optreden van Sylvie Kreusch in het cultuurcentrum van Strombeek. Iets om naar uit te kijken.’ Een concert of een andere culturele activiteit ziet Maya als een ideale gelegenheid om de afstand tussen mensen te dichten. ‘Cultuur wordt door de mens gecreëerd. Cultuur maakt ons meer mens en verbindt ons ook als mens. Ik zou niet zonder kunnen.’

Vrede is geen evidentie

Een film die Maya onlangs erg geraakt heeft, is 'The zone of interest'. Het verhaal gaat over het dagelijkse leven van het gezin van de Duitse kampcommandant van het concentratiekamp Auschwitz.

Tijdens de oorlog woonden zij naast het kamp in een mooi huis met een mooie tuin waar ze een rustig leven leidden. ‘Die twee parallelle werelden van het rustige gezinsleven en de gruwel die zich enkele meters verder voltrekt, is onbeschrijfelijk. Die film is nog vele dagen blijven nazinderen. De talloze oorlogsbeelden die wij vandaag op onze schermen zien, doen mij meer dan stilstaan. Vrede is geen evidentie. Toch wil ik niet toelaten dat de vrees voor oorlog mij verlamt. Muziek helpt me daarbij. Zeker als je er hoopvolle klanken in hoort. Zij zorgen ervoor dat de optimist in mij overeind blijft.’


Tekst: Nathalie Dirix
Foto: © Tine De Wilde
Uit: buurten december 2024 / januari 2025