Samen naar bronstige reeën kijken

Als geboren en getogen Rodenaar heeft Jens Goos alleen maar goede herinneringen aan de gemeente. ‘Het was hier goed leven, al woon ik intussen al lang in het nabije Waterloo’, steekt hij van wal. ‘Een vriendin, het werk en praktische over- wegingen brachten me naar de buurgemeente, maar ik ben nog vaak in Rode.’

Introductie van de vroedmeesterpad

Alleen al de opvolging van wat er gebeurt in het natuurgebied Kwadebeekvallei vraagt veel tijd. ‘Samen met conservator Ron Merken en een gemotiveerd team verhogen we de ecologische kwaliteit van het gebied’, zegt Jens. ‘Als je zaken wil realiseren op het terrein, is er veel overleg met en vertrouwen van alle stakeholders nodig, en dat zijn er wel wat. De gemeente, de provincie, het Agentschap voor Natuur en Bos, het Regionaal Landschap Pajottenland en Zennevallei, het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, de privé-eigenaars van de adellijke familie de Jonghe, de buren en veel vrijwilligers: samen trekken we nu aan één zeel om de Kwadebeekvallei als een echte blauw- groene ader te erkennen en ook zodanig in te richten. En dat gaat ver, tot en met het aanleggen van waterpartijen en stapelmuurtjes om de vroedmeester-pad, dé mascotte van het natuurgebied, alle overlevingskansen te bieden. Ook bij de enthousiaste buren deden we herinrichtingen en zij hoorden intussen al roepende mannetjes.’

Tot een zestal jaar geleden was de Kwadebeek nog quasi een open riool. Dankzij de saneringswerken van Aquafin stroomt er nu glashelder water door- heen, al is de werking van een overstort soms nog een pijnpunt. ‘Boven aan de helling hebben de provincie en de gemeente een wal aangelegd om de erosie van landbouwgrond tegen te gaan. Het afstromende water wordt nu opgevangen in een brede grasstrook en een aarden wal, die het overtollige water begeleidt naar een erosiepoel’, stelt Jens tevreden vast. ‘Je ziet hier goed dat samenwerking loont. Of je dan Frans of Nederlands spreekt, is van geen belang. De grote winnaars zijn de mens en de natuur.’

Sprookjesboom

‘Alles staat of valt met een goed team. Van de vroegere Natuurpunt-voorzitter Philippe Verdegem erfde ik een schitterende ploeg die ervoor gaat en voor wie geen moeite te veel is. Zo behaal je natuurlijk goede resultaten’, vertelt hij met twinkelende oogjes. Vroeger had Jens meer tijd om er vrijuit op uit te trekken om van de natuur te genieten en haar in beeld te brengen. Door zijn drukke job bij een consultancybedrijf in Zaventem lukt het niet altijd om naar de Kwadebeekvallei of elders af te zakken als dat zou moeten of mogen. Maar dat hoort erbij. ‘Ik ben best tevreden met de huidige gang van zaken’, zegt Jens, terwijl we onderweg zijn naar een oude haagbeuk waar hij goede herinneringen aan heeft toen hij hier regelmatig kwam met zijn grootvader. ‘Het was onze sprookjesboom, met die grillige vormen en gaten en de sprookjesfiguren die er volgens opa in zaten.’ Het is inderdaad een prachtige boom … We maken van de gelegenheid gebruik om een ongerept valleiplekje te bekijken, de jonge boomgaard en de restanten van een oude boomgaard te bewonderen. ‘Ik vraag me af of we hier de eikelmuis zouden aantreffen?’, klinkt het retorisch.

Onverwacht spektakel

Opeens slaakt Jens een gedempte kreet van opwinding: ‘Twee bronstige reeën, het mannetje loopt wild achter het vrouwtje aan. Geen van beide heeft ons gezien!’ Het

schouwspel duurt langer dan een minuut. ‘Hoe jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me heb.’ De smart- phone moet het leed wat verzachten, maar het is toch niet hetzelfde. Het blijft niettemin een schitterende waarneming waar we allebei even stil van worden. Het aanpalende grasland is ook de moeite, met een innemende schakering van een enigszins schrale bovenkant naar een voedselrijker lagergelegen deel. Allebei krijgen we zin om de soorten op dit biodiverse stukje grasland in kaart te brengen. Jens toont trots de nieuwe infoborden die, noblesse oblige, in onberispelijke drietaligheid de natuurtroeven van het gebied toelichten. ‘Ik herinner me dat we tijdens de coronaperiode heel wat mensen zagen in het gebied. Het was fijn om te zien hoe ze de vallei ontdekten en waardeerden. Het bewijst nog maar eens hoe natuur rust geeft, zeker in een verstedelijkte gemeente als Rode. Al moeten we opletten met loslopende honden, dat blijft een verbeterpunt.’

Bijzondere aantrekkingskracht

Behalve de Kwadebeekvallei is er nog een ander gebied dat Jens na aan het hart ligt. ‘Het grenst dan wel aan de vallei, maar het Waterloos Veld heeft toch andere natuur- en landschapstroeven. We hebben er zelfs al een trektelpost voor vogels ingericht. Bovendien woon ik daar nu vlak in de buurt en blijft die plek een bijzondere aantrekking uitoefenen. Ik ga er graag wandelen omdat er altijd van alles te zien is en je kan er ook mooie foto’s maken. Ik hoop dat de plek nog lang bewaard blijft in haar huidige toestand, of beter nog, dat we er kleinschalige landschapselementen als hagen, houtkanten en poelen kunnen aan toevoegen. Maar blijkbaar zijn er toch enkele kleine kapers op de kust die wat aan de rand zouden knabbelen. Hopelijk gebruiken ze hun gezond verstand om zo’n waardevol gebied te behouden en zelfs te verbeteren.’ Het kerkhof van Rode, achter de brasserie, biedt hoopvolle perspectieven. ‘Het is een fijne plek met specifieke natuur die we graag zouden laten aansluiten bij de vallei. De vroedmeesterpad zou er zich ongetwijfeld graag vestigen als ze er de kans toe krijgt. Op termijn zou dat ervan moeten komen, dat zou een extra opsteker zijn voor de soort.’ Onderweg ontmoeten we toevallig een vriendin van Jens’ moeder. Het was vele jaren geleden dat ze elkaar zagen, maar het weerzien is er niet minder hartelijk om. Het tekent Jens ten voeten uit: warm, vriendelijk, oprecht geïnteresseerd in de medemens en de omgeving. Het geeft een goed gevoel te weten dat de Kwadebeekvallei in goede handen is. Met de beloftevolle toekomstperspectieven van dit natuurgebied en een gedreven ploeg en dito kapitein komt het zeker goed!

Herman Dierickx
Uit: Buurten - september 2023