Gemeenschapskrant

Senne Guns ontleedt popklassiekers met een kwinkslag

01/12/22

Zanger, pianist en cabaretier Senne Guns is nieuwsgierig, analyseert veel én legt het graag uit. ‘Ik wil weten waarom iets op een bepaalde manier in elkaar zit’, zegt hij naar aanleiding van zijn nieuwe zaalshow. Daarin zoekt hij onder andere uit waarom popsongs classics worden. Hij doet zijn try-out in GC de Boesdaalhoeve.

© Julie Rommelaere

Gentenaar Senne Guns (36) is na een drukke periode met muziek-, tv- en radio-opdrachten op rondreis door Zuidoost-Azië als we hem via WhatsApp op ons scherm zien floepen. ‘Ik heb net twee dagen op een boot gezeten in het grensgebied van Laos en Thailand’, klinkt het lachend. Als hij straks terug is, wordt hij meteen op het podium verwacht voor een reeks try-outs van zijn nieuwe zaalshow. ‘Inhoudelijk klopt alles min of meer. In januari komt Walter Janssens, die ook Kommil Foo regisseerde, dramaturgisch nog wat bijsturen, zodat de show ook op een groot podium overeind blijft.’

Kwinkslag

Het resultaat moet een symbiose worden van de recente projecten van Senne. Enerzijds waren er de muzikale escapades waarmee hij aan de zijde van Laurens – Lokko – Billiet het VTM-programma Popquiz opluisterde. Anderzijds ontleedde hij op Radio 1 in de rubriek Koken met classics het DNA van klassieke popsongs. Aangevuld met de nodige kwinkslagen, passend beeldmateriaal en wat oude en nieuwe liedjes van Senne leveren die ervaringen straks een avondvullend programma op. Het is de tweede uitdaging die hij exclusief met Lokko aangaat. De twee kennen elkaar van op het Gentse conservatorium, waar Senne muziekproductie en Lokko drums studeerde. ‘We zaten in hetzelfde muziekgroepje. Ook Gertjan Van Hellemont, die later Douglas Firs zou beginnen, en Simon Casier van Balthazar maakten er deel van uit. Daarna zijn we elkaars projecten blijven steunen en speelden we nog geregeld samen.’

De jury van het Leids Cabaretfestival omschreef Senne na het zien van de voorstelling Opus 3 als ‘een echte verhalenverteller in een droogkomisch universum’, Senne noemt Lokko’s humor nog veel droger. Hun wisselwerking is aanstekelijk omdat er naast een aantal gelijkenissen tal van verschillen zijn. ‘Ik praat veel en graag, hij niet. Ik ben vooral met melodie bezig, hij met ritme. Ik speel enkel piano, hij al de rest. Ik heb twee kinderen, hij drie. Ik heb geen hernia, hij wel. (lacht) Die tegenstellingen vergroten we bewust nog wat uit. Dat kan omdat we elkaar zo goed kennen.’

Koken met muziek

De broer van Gertjan Van Hellemont stelde Senne en Lokko voor bij tvproductiehuis Panenka. ‘Na Opus 3 vroeg hij me of ik wilde komen brainstormen over een nieuw programma. Voor we het goed en wel beseften, waren we de huisband van Matthijs van Nieuwkerk. Omdat Popquiz qua bereik iets te niche bleek voor een populaire tv-zender, volgde er geen tweede seizoen. Iedereen die wij kennen keek, maar voor mensen die muziek bijzaak vinden, waren de vragen iets te moeilijk. Je kan een programma niet uitsluitend aan de wauw-factor ophangen.’ Dat neemt niet weg dat het nieuwgevormde muzikale duo applaus kreeg. Zij zorgden met hun inventieve mash-ups van popliedjes of humoristische versies van hits op marimba of blokfluit voor de meeste opwinding.

‘Daarna ben ik in Koken met classics doorgegaan op hetzelfde elan. De linken waren gelegd, nu kwam er ook uitleg bij. Was het eerst de bedoeling om één aflevering te maken, dan werden het er al gauw vier, en uiteindelijk 25. In februari volgt een tweede reeks.’ Het interessantst werd het als Senne probeerde aan te tonen dat artiesten die voor de buitenwereld ver uit elkaar liggen toch niet zo verschillend zijn. ‘Bob Dylan en de Vengaboys gebruiken precies dezelfde akkoorden: (zingt) Woah-oh, woah-oh / Vengaboys are back in town (uit Boom, Boom, Boom, Boom) en How many roads must a man walk down? (uit Blowin’ in the Wind). Ook Mozart en Lionel Richie gebruiken dezelfde twaalf noten, op een andere manier bij elkaar gesmeten. Voor mij bestaat er niet zoiets als een geloofwaardig en een niet-geloofwaardig circuit. Muziek is muziek en afhankelijk van de sociale context of cultuur zal het bij de ene wat meer in de smaak vallen dan bij de andere.'

Veelzijdig muzikaal parcours

Gebruikt Senne de recepten van de classics die hij analyseerde ook in zijn eigen werk? Of: hoe komt het dat De Goudvis vooralsnog zijn enige klassieker blijft, terwijl die op zijn eerste plaat stond? ‘Voilà. (lacht) Zodra je erover begint na te denken, loopt het mis. Veel grote songwriters en componisten vinden net schoonheid in het vanuit hun onderbewustzijn bij elkaar klutsen van dingen waar ze later niet altijd de vinger op kunnen leggen. Ik ben nog niet zo verwaand dat ik De Goudvis zelf als een classic beschouw, maar ik herinner me wel dat we toen enkele specifieke productionele technieken gebruikt hebben. Of die dan de reden zijn waarom dat nummer aansloeg, is een andere vraag. Ik vermoed dat vooral het thema (sociaal isolement bij ouderen, red.) cruciaal was. Misschien moet ik het eens dieper analyseren. Of neen, net niet. Want de dingen waar je het minst bij moet nadenken, die vanzelf komen, vallen het meest in de smaak.’

Dat ondervond hij tijdens zijn eigen veelzijdige muzikale parcours. Dat ging van klassieke muziek in zijn kindertijd over pop in zijn middelbare schoolperiode - It’s my life van Bon Jovi en The real Slim Shady van Eminem waren zijn eerste singles - tot alternatieve rock en meer, toen hij naar het conservatorium ging en in de postrockband Tomàn belandde. ‘Als kind was ik een nerd en maakte ik lijstjes, toen nog met werken van klassieke componisten. Ik hield ook van wiskunde. Ik weet gewoon heel graag waarom iets op een bepaalde manier in elkaar zit.’

Het is sinds 2014 geleden dat Senne nog een studioalbum heeft uitgebracht. ‘Ik ben nooit een veelschrijver geweest en heb de voorbije jaren tal van zijstapjes gezet. Ik speel ook bij Admiral Freebee en Zimmerman, de band van Simon Casier. De goesting om zelf nog een plaat te maken borrelt stilaan weer op. Na deze voorstellingen en het tweede seizoen van Koken met classics beloof ik even te zwijgen over hoe anderen muziek moeten maken en ga ik het weer zelf doen.’

Tekst: Tom Peeters
Foto: © Julie Rommelaere
Uit: buurten december 2022

Meer nieuws

  • Gemeenschapskrant

    ‘Klanten zijn enorm dankbaar voor onze hulp’

    01/03/24

    Werken voor de gemeente of het OCMW, wat houdt dat precies in? Misschien denk je spontaan aan de diensten bevolking of burgerlijke stand, maar er zijn nog zo veel andere boeiende functies te ontdekken. Deze maand gaan we op de koffie bij Heidi Vanderrusten (48), die al 24 jaar voor de dienst Gezinszorg van het OCMW werkt.

  • Gemeenschapskrant

    Op wandel met Jan De Sutter: 'Oude liefde roest niet'

    01/03/24

    Hoeft het te verbazen dat het Onze-Lieve-Vrouwinstituut de favoriete Rodense plek is van oud-schooldirecteur Jan De Sutter? Maar ook het Waterloos Veld en het Zoniënwoud zijn plekjes die hij een warm hart toedraagt.

  • Gemeenschapskrant

    Palliatieve zorg met een glimlach

    01/03/24

    ‘België mag trots zijn. Het is het enige land ter wereld waar patiëntenrechten, palliatieve zorg en euthanasie wettelijk geregeld zijn’, stelt professor Wim Distelmans. Hij is de bezieler van het enige expertisecentrum Waardig Levenseinde in België en Europa. Distelmans trekt aan de alarmbel. De palliatieve thuiszorg heeft op korte termijn extra middelen nodig.