Afscheid in schoonheid

Zangeres en voorzitster van de Culturele Raad Rode
15 edities

Het verhaal van de 11 juliviering in meezingformaat begint in 2007. Tot dan toe werd de Vlaamse feestdag in de Boesdaalhoeve gevierd met een optreden van een Nederlandstalige artiest. ‘Maar dat concept was niet zo succesvol als we hadden gehoopt’, herinnert Greet zich. ‘In tal van dorpen en steden kwamen toen de Vlaanderen Zingt-sessies op. Omdat er in Rode behoorlijk wat zangtalent te vinden was, besloten we om zelf zo’n meezingavond vol Nederlandstalige nummers op poten te zetten. Perfect om het Vlaamse karakter van onze gemeente in de kijker te zetten. En de rest is geschiedenis’, lacht ze.

In de loop der jaren wisselden zangers, zangeressen en muzikanten elkaar af bij Rode Zingt, maar aan de vaste ingrediënten werd niet geraakt. ‘Enthousiaste zangers op het podium, een zangboekje voor alle aanwezigen, op het scherm geprojecteerde teksten en heel veel ambiance in de zaal. Vorig jaar schakelden we voor het eerst muzikant Jan Van Laet in om enkele nummers op gitaar te begeleiden. Dat zal hij ook dit jaar doen. Ook onze keyboardspeler Ronny Marino is al elf edities van de partij. En om de laatste Rode Zingt wat extra luister bij te zetten, zullen enkele zangers opduiken die in het verleden ooit mee op het podium stonden. Zo sluiten we in schoonheid af.’

‘Natuurlijk vind ik het jammer dat Rode Zingt stopt. Ik zing graag en ging altijd met veel plezier repeteren. Achter de schermen deelden we lief en leed, want in zo’n lange periode verandert er wel wat in een mensenleven. De ambiance op het podium en de mooie vriendschappen zal ik voor altijd koesteren, maar we voelden dat het tijd werd voor iets nieuws. We hopen voor de allerlaatste editie op een bomvolle zaal.’

Favoriet nummer? ‘Elke keer opnieuw van The Championettes. Alleen al de intro krijgt me meteen in de stemming.’

Vaste begeleider op keyboard
11 edities

Het contact met beroepsmuzikant Ronny Van Acker – artiestennaam Ronny Marino – kwam er destijds heel toevallig, toen de zangers van Rode Zingt een artiestenbureau inschakelden omdat ze muzikale begeleiding zochten. ‘Die eerste kennismaking was positief’, vertelt Ronny. ‘Het was een leuke bende, we hadden meteen een goede klik. Ze gaven een lijstje door met Nederlandstalige nummers die ze graag wilden zingen. De meeste daarvan had ik meteen bij de hand. Ik was toen al bijna 30 jaar muzikant, mijn repertoire was behoorlijk uitgebreid.’

Door corona volgde in 2020 een noodgedwongen carrièreswitch. ‘Mijn bomvolle agenda met optredens liep plots helemaal leeg. Gelukkig vond ik een deeltijdse job in mijn woonplaats Oostakker. Het kwam als een geschenk uit de hemel, want na al die jaren als beroepsmuzikant begon het weekend- en nachtwerk wat te wegen.’ Toch blijft muziek een passie. ‘In bijberoep ben ik nog altijd op de baan met mijn keyboard. Ik speel veel aan de kust, in
vakantiecentra bijvoorbeeld. Daarnaast doe ik nog altijd begeleidingen, maar dat is verminderd. Vroeger speelde ik met artiesten zoals De Crooners, Jacques Raymond, Ingriani, Samantha en Salim Seghers. Daarvan blijft alleen Salim over.’

Rode Zingt staat met stip in zijn agenda. ‘Zo’n meezingavond is voor mij een aangename afwisseling. Ik hoefde ook niet voor elke repetitie in Rode te zijn. Gelukkig maar, want vanuit Oostakker is dat toch een eindje rijden’, lacht hij. ‘De zangers maakten elk jaar een verlanglijstje met nummers. Ik zette die
liedjes voor hen op cd, zodat ze zonder mij konden repeteren. Soms moest ik nog eens een toon verhogen of verlagen, en op het einde repeteerden we een paar keer samen. Zo vonden we al snel een fijne manier van samenwerken.’

Favoriet nummer? ‘Ik ben een hevige Will Turafan. Een nummer als Vlaanderen mijn land steekt er voor mij bovenuit. Maar ik denk ook met plezier terug aan Het smidje van Laïs, een liedje dat in Rode altijd erg goed gebracht werd.’

Zanger en bestuurslid van de Culturele Raad Rode
15 edities

Samen met Greet stond ook Peter Stiens bij alle edities van Rode Zingt op het podium. Als bestuurslid van de cultuurraad zat hij mee in het team dat destijds besliste om een meezingavond op het programma te zetten. En hij was meteen enthousiast om zelf achter de microfoon te gaan staan. ‘Nochtans had ik geen zangervaring. Ik zong elke dag in de auto en onder de douche, maar dat waren vooral nummers van Queen of Metallica. Al passeerde Clouseau ook wel eens de revue’, lacht hij.

‘Rode Zingt was heel fijn om te doen. Ik zal vooral de optredens zelf missen. Een zaal vol mensen die luidkeels meezingen of een polonaise op gang trekken, daar krijg je als zanger veel energie van. Hoewel ik voor de eerste edities toch wat stress had’, lacht hij. ‘Na verloop van tijd viel die gelukkig weg en kon ik volop genieten op het podium.’

‘In de aanloop naar het optreden moest ik soms eens een repetitie overslaan. Ik heb als geluidstechnicus een onregelmatige job, maar gelukkig had de groep daar altijd begrip voor. Iedereen zorgde voor de nodige aantekeningen in mijn zangboekje, zodat ik op het einde probleemloos kon inpikken. Dat verklaart zeker ook waarom we zo lang optraden: we zorgden als groep altijd goed voor elkaar. Ook onze muzikanten werden snel deel van de familie.’

‘Natuurlijk is het jammer dat het stopt, maar het is goed geweest. Ik zal het zeker missen, maar we kunnen terugblikken op een heel fijne tijd.’

Favoriet nummer? ‘Will Tura is een muzikale held. Als de zaal Omdat ik Vlaming ben meezingt, krijg ik elk jaar kippenvel. Maar ook De aarde van Urbanus vond ik altijd tof om te brengen, zeker omdat Ronny er zo’n leuke versie van had.’

Tekst: Heidi Wauters
Foto's: Tine De Wilde