Het deel van Sint-Genesius-Rode dat we vandaag ontdekken is een driehoek, ruwweg gevormd door de grens met Alsemberg, de Stationsstraat en de spoorlijn. Het is een relatief nieuw stukje Rode, maar het hart van de wijk – GC de Boesdaalhoeve – heeft wel een lang verleden. Al in geschriften van begin de 14e eeuw komt de naam ‘Bosedale’ voor. De huidige gebouwen dateren voornamelijk uit het midden van de 18e eeuw. De Hoevestraat, waarlangs de hoeve ligt, is de oude verbindingsweg tussen Rode en het Ukkelse gehucht Verrewinkel. Tot ver in de 19e eeuw lag de hoeve nog aan de rand van het Zoniënwoud. Vanaf 1834 werd er evenwel in een fors tempo ontbost – vooral dan voor de aanleg van De Hutten – en in 1873-1874 denderden de eerste stoomtreinen tussen Brussel en Waterloo op een boogscheut van de hoeve.

Verkavelingsdrang

Het had nochtans niet veel gescheeld of de Boesdaalhoeve stond er vandaag niet meer. In 1932 werd de hoeve met de omliggende landbouwgronden verkocht aan een immobiliënmaatschappij. Het was de bedoeling om de hoeve af te breken en het erf te verkavelen, maar de Tweede Wereldoorlog dwarsboomde die plannen. Na de oorlog werd de boerderij weer gewoon verpacht, zoals dat de eeuwen voordien al het geval was. In 1963 verwierf de Gewestelijke Maatschappij van Halle voor de Huisvesting de site, om de gronden te verkavelen en appartementen neer te zetten op de plaats van de hoeve. De toenmalige pachter verzette zich hevig tegen deze plannen, en ondernam gerechtelijke stappen. Met succes, want van de verkavelingsdrang kwam niets in huis. De hoeve werd in 1974 beschermd, waardoor een afbraak afgewend werd. De Vlaamse Gemeenschap kocht het pand; in 1982 werd het gerenoveerd. Onder meer de Muziekacademie van Alsemberg en het Brussels Conservatorium vonden er onderdak, voor de Boesdaalhoeve in 1997 een gemeenschapscentrum werd – wat het 25 jaar later nog steeds is.

Uitstel hoeft niet altijd afstel te betekenen. De omliggende landbouwgronden ondergingen – na ruim 30 jaar getouwtrek – wel het onafwendbare: ze werden opgedeeld in bebouwbare percelen. Straten als de Toekomstlaan, Roodborstjeslaan, Karekietlaan of Heuvellaan werden aangelegd. Vanaf begin jaren 70 werd er volop gebouwd, doorgaans vrijstaande woningen, enkele appartementsgebouwen uitgezonderd. Zo vind je in de buurt een gevarieerde verzameling aan woningen in diverse bouwstijlen, de ene al wat groter dan de andere, met doorgaans een bouwlaag en een verdieping onder dak.

Op wandelafstand

Anders dan bijvoorbeeld De Hoek, De Golf of Ten Broek, is de buurt rond de Boesdaalhoeve geen echt gehucht dat door de eeuwen heen groeide. Het is zelfs geen duidelijk afgescheiden wijk. Vanuit het centrum beland je onopgemerkt in de wijk. Van een buurtgevoel of wijkidentiteit is niet echt sprake. Straatfeesten, wijkcomités, rommelmarkten of buurtbarbecues zijn er niet. Dat neemt niet weg dat het er heel aangenaam is om te wonen, erg rustig ook. Er is immers geen doorgaand verkeer. Al trekken de activiteiten in GC de Boesdaalhoeve natuurlijk wel bezoekers. In de wijk zelf zijn er geen winkels of scholen – het is immers vanaf het begin een residentiële wijk – maar alle voorzieningen zijn wel op wandel- of fietsafstand bereikbaar, in het centrum van Rode. Ook het treinstation en de bushalte zijn dichtbij.

Wandelen – ook zonder doel – is sowieso aangenaam in de buurt, al hebben de stoepen hun beste tijd gehad. Ieder huis heeft een tuin en een voortuin, waardoor de buurt de typische, vredige aanblik van een groene verkaveling heeft. Grote stukken groen zijn nooit veraf, met de velden op de grens met Linkebeek, het park aan GC de Boesdaalhoeve en het Novarodepark, in het centrum van Rode. Kinderen kunnen ongestoord spelen op enkele gras- en speelpleintjes. Al is het ook op straat rustig. De wijk telt nog heel wat originele bewoners, die er in de loop van de jaren 70 hebben gebouwd. Al worden die langzaamaan ouder, en nemen jonge gezinnen intrek in hun woningen. En met die vernieuwingsbeweging zet ook de internationalisering van Sint-GenesiusRode zich voort. Hopelijk vinden deze Rodenaren even makkelijk de weg naar GC de Boesdaalhoeve.

Tekst: Wim Troch
Foto: © Tine De Wilde
Uit: buurten oktober 2022