Wat is er van de sport? - KFC Rhodienne-De Hoek

KFC Rhodienne-De Hoek is een begrip in Sint-Genesius-Rode en omgeving. Opgericht in 1927 en het einde is zeker nog niet in zicht, integendeel. Met het huidige bestuur waait er een nieuwe wind door deze traditieclub. De moeilijke jaren lijken achter de rug, de blik gaat richting toekomst.

Eerste provinciale

Ondervoorzitter Maxime Tournay en jeugdvoorzitter Jordi Garreyn staan mee aan het roer en zijn blij dat de club weer in rustigere wateren vaart. ‘Met onze eerste ploeg draaien we weer mee bovenaan in het klassement. Voor het tweede jaar op rij spelen we in tweede provinciale, maar dat is te laag voor een club als de onze. We willen een vaste waarde zijn in de eerste provinciale’, stelt de ondervoorzitter. ‘Tot een paar jaar geleden maakten we deel uit van derde nationale, maar de club is twee jaar op rij gezakt. In mei 2022 is de toenmalige voorzitter gestopt, met in zijn zog bijna het voltallige bestuur. Jordi en ik waren nog maar enkele maanden eerder ingestapt, dus het was wat zoeken. Je moet de mensen maar vinden die op vrijwillige basis die verantwoordelijkheid willen nemen. Maar we hebben een goed en stevig bestuur nu, het gaat meer dan de goede richting uit. Hopelijk mogen we eind dit seizoen de promotie vieren.’

Maar ‘La Rhodienne’ is natuurlijk veel meer dan de eerste ploeg. ‘Ons tweede mannenelftal draait bovenin mee in vierde provinciale, de damesploeg speelt voor het eerst in eerste provinciale en ze doen het daar goed’, somt Tournay op. ‘Verder hebben we onze veteranenploeg nieuw leven ingeblazen met een aantal nieuwe spelers en een uitstekende ambiance.’

23 jeugdploegen

En dan is er nog de jeugd. Liefst 320 jeugdspelers krijgen op de sportsite Wauterbos de kneepjes van het voetbalvak aangeleerd. ‘We hebben 23 jeugdploegen van U6 tot U17, dus met spelers van 5 tot 16 jaar. Met daarnaast nog de U19 die bij de tweede mannenploeg aansluit’, zegt Garreyn. ‘Onze jeugdwerking telt verschillende niveaus. Per leeftijdscategorie hebben we één, twee en soms zelfs drie ploegen. We spelen interprovinciaal, provinciaal en gewestelijk. Op die manier kunnen we iedereen de kans geven om te komen sjotten. Bij bepaalde clubs krijgen sommige jonge spelers te horen dat ze het volgende seizoen niet moeten terugkeren omdat hun niveau niet hoog genoeg is. Dat willen wij absoluut vermijden. Van de U6 tot de U9 kan iedere ouder zijn kind aanmelden, zolang er plaats is natuurlijk. Wie op jonge leeftijd bij ons begint, kan altijd blijven. Vanaf U10 is de situatie iets anders, dan organiseren we testdagen. We moeten dat doen, net omdat de plaatsen beperkt zijn. We zouden graag iedereen inschrijven, maar dat lukt jammer genoeg niet.’

Een deel van de verklaring daarvoor is te zoeken bij de infrastructuur. ‘We botsen hier op onze limieten. Je moet de kinderen en jongeren natuurlijk wel kunnen laten spelen’, gaat Garreyn verder. ‘We beschikken over een hoofdgrasveld en twee kunstgrasvelden, waarvan er eentje recent aangelegd is door de gemeente. Dat is voorlopig voldoende, al mag een vierde veld natuurlijk altijd. Het probleem situeert zich elders. We hebben te weinig kleedkamers. De gemeente gaat binnenkort tijdelijke containerunits met twee kleedkamers en tien douches plaatsen. Dat is meer dan nodig. We moeten nu al geregeld uitwijken naar de sporthal. We zijn de gemeente dankbaar dat ze dat mogelijk maakt, maar ideaal is dat niet.’

Kantje boord

Het clubgebouw zelf heeft volgens Tournay zijn beste tijd gehad. ‘We mogen van de gemeente de velden en het gebouw huren voor een symbolische euro, en we zijn daar zeker en vast dankbaar voor’, benadrukt Tournay. ‘Maar het gebouw voldoet niet meer, we moeten daar niet flauw over doen. Een structurele oplossing is nodig, ik denk dat de gemeente dat ook wel inziet. Dit is geen steen richting het gemeentebestuur. Het gebouw heeft niet heel lang geleden een nieuw dak gekregen, en we beschikken sinds kort over een vernieuwd terras. Maar er is meer nodig. In de kelder bijvoorbeeld staat altijd water, daar kunnen we geen materiaal meer stockeren. De ballenbakken staan noodgedwongen in de gang. De kleedkamers in het gebouw kampen met vocht, verre van ideale omstandigheden voor spelers om zich in om te kleden. Meer en betere kleedkamers zijn nodig om de werking van de club verder uit te bouwen. Om de drie jaar worden we door Voetbal Vlaanderen aan een audit onderworpen. De laatste keer hebben we ons driesterrenlabel opnieuw behaald, maar het was kantje boord. De kleedkamers komen altijd naar voren als verbeterpunt, maar dat ligt niet in onze handen.’

Het opfrissen van de kantine prijkt ook bovenaan op het prioriteitenlijstje van de ondervoorzitter. ‘We willen de kantine een stuk gezelliger maken. Met wat hoekjes en zetels, onder meer om de sponsors goed te kunnen ontvangen. We willen daarvoor wel op zoek gaan naar middelen, maar dat kan enkel als er een toekomstvisie is voor het gebouw. Maar nu weten we niet wat of hoe. De cafetaria van zowel het zwembad als de sporthal hier op de sportsite Wauterbos is al jaren gesloten, en de gemeente telt nog maar één echt café. Op dat vlak kunnen wij met onze kantine een rol spelen, maar die is momenteel niet uitnodigend.’

In die kantine – en bij uitbreiding de tribune – is het de voorbije jaren kalmer dan vroeger volgens Garreyn en Tournay. ‘De coronapandemie heeft toch sporen nagelaten. Ouders konden toen de trainingen en wedstrijden van hun kinderen niet bijwonen, niet naast het veld en niet in de kantine. Ze mochten hun zoon of dochter enkel afzetten aan de club, en sommigen zijn dat blijven doen’, zegt Garreyn.

Supporters

Ook de mannenploegen en het vrouwenteam trekken volgens Tournay minder volk dan vroeger. ‘De oude garde aan supporters waar de club al lang op teert, wordt kleiner en kleiner. Sommigen zijn er niet meer, anderen zijn slecht ter been. Ook de resultaten spelen een rol. De eerste ploeg is twee jaar na elkaar gezakt. Dat was nefast voor de beleving en de motivatie bij de supporters. Nu zien we dat het aantal supporters weer groeit. Bij de match tegen Beersel, de streekderby van vorig seizoen, was hier toch een paar honderd man.’

Niet alleen de supporters zijn onmisbaar. Ook de vrijwilligers en trainers vormen een belangrijke schakel. ‘We hebben een hecht team van vaste vrijwilligers. Ik denk daarbij aan de mensen die de kantine openhouden, het veld onderhouden … Het vinden van vrijwilligers voor evenementen en toernooien is dan weer een stuk moeilijker. Dat komt altijd op dezelfde schouders terecht’, zucht Garreyn. ‘De zoektocht naar trainers is ook niet altijd gemakkelijk. Ze moeten immers bekwaam zijn én over het juiste diploma beschikken. We willen kwaliteitsvolle trainingen aanbieden, wat ook nodig is voor het slagen in de audit. We mogen wel stellen dat we onze trainers goed betalen. En we vergoeden hun cursussen volledig, natuurlijk enkel als ze slagen én bij de club blijven. Vorig jaar hebben enkele mensen binnen de club een jeugdacademie opgericht, met extra en zeer specifieke trainingen op zondag. Het toont aan dat we blijven vernieuwen en inzetten op onze jeugd.’

Tekst: Jelle Schepers
Foto: © Tine De Wilde
Uit: buurten februari 2025